Bestellijst laden
Evandria Alarije Bodega Coloma
Gelukkig bestaan er nog familiebedrijven die hun kop boven het maaiveld uit durven te steken. Immers, zonder de inzet van Amelia Coloma had de Alarije-druif het hoogstwaarschijnlijk niet gered. Meer dan tien jaar gingen voorbij voordat ze (d.m.v. DNA-analyse) zekerheid had dat ze de authentieke Alarije-druif had opgespoord. Vervolgens duurde het nog enkele jaren voordat de wijnstokken kwaliteitsdruiven produceerden, maar in 2019 was het memorabele moment daar. De eerste oogst resulteerde in slechts 5000 flessen. En ook dit oogstjaar blijft steken op slechts 5000 flessen.
Gezien het hete en droge klimaat van Extremadura is de verfijning en de frisheid opvallend. Een aantrekkelijk bouquet met meloen, (wilde) perzik, buxus, venkel, anijs en groene kruiden. De smaak is mild en rond met een licht kruidig zuurtje. De gestructureerde afdronk kent een mooie breedte en diepte waardoor smaakbeleving en geur mooi harmoniëren.
Met veel plezier delen we deze unieke ontdekking met gegarandeerd veel wijnplezier. De Evandria Alarije een goede borrelwijn is, maar ook culinair breed inzetbaar! Een speciale storms selectie door Bodega Coloma
Jancis Robinson: 16/20 (8)
Decanter recomended: 88 points
Harold Hamersma (score De Grote Hamersma): 8,5
Een herontdekte vergeten druif, de alarije. Met dank aan Amelia Coloma die er maar druk mee is bezig geweest. DNA-tests laten doen om zekerheid te krijgen. Liefdevol verzorgen. Jaren wachten of te ontdekken of er wel sprake was van 'rank voor dank.' Maar ja, hoor: tweede oogst inmiddels. En naar tevredenheid. Sappig, ziltig, witlofbittertjes, gedroogde appel, perzikprintje, abrikozenschil en een lichtkruidige afdronk. En de symfonie klinkt nog even door,
Wines with soul and soil from the heart of Spain.
GeschiedenisHet wijn verbouwen leeft al in de familie Coloma sinds eind 19e eeuw. Toen was het Don Francisco Coloma die begon met het maken van wijn voor zijn dorpsgenoten in Villaneuva de los Infantes niet ver van de stad Vallodolid. Pas veel later, in 1966, vestigde zijn zoon José Felix - op zoek naar een warmer klimaat – zich met alles wat hij van zijn vader had geleerd in Alvarado. Dit kleine dorpje, dat in de Romeinse tijd Evandria heette, ligt in het autonome gebied Extremadura tegen de Portugese grens aan. Hier vond José aan de Limonetes een stukje grond om zijn druivenpassie verder te cultvieren. De grond - waar zich vroeger een meer bevond - bevat veel keien en zand, wat de afwatering ten goede komt. Daarbij is het er in de zomer heet en nemen de stenen veel warmte op die ze deze ’s nachts weer afgeven aan de druivenstokken dat de groei van de druif bevordert. Deze grondsoort dwingt de wijnstokken verder om dieper te wortelen om bij water te komen en dit zorgt er weer voor dat het uitstekende overlevers zijn.
Zoals gebruikelijk bij wijnboeren, heeft José een mooie wijnkelder laten aanleggen, maar helaas liep deze bij neerslag vaak vol. De inspiratie voor zijn oplossing werd gehaald bij de Franse wijnboeren; hij liet een heus kasteel laten bouwen. Deze zorgt het hele jaar door voor een constante temperatuur, mede door het gebruik van graniet. Het kasteel heet Torre Bermeja, oftewel de rode Toren, al daar is nu weinig meer van te zien omdat het hele kasteel is begroeid met klimop, wat ook weer een belangrijke regelaar is tegen de extreme temperaturen die er in de zomer voorkomen.