Lazio

Latium oftewel Lazio produceert al sinds de oudheid wijnen afkomstig rondom de heuvels van de bruisende stad Rome. Ze worden ook wel “Vini dei Castelli Romani” genoemd. Door de overwegend vulkanische bodemgesteldheid is de regio van oudsher geschikt gebleken voor de productie van witte wijnen, die er vandaag de dag nog steeds 90% van de productie bepalen. Ze kunnen variëren van droog tot zoet, maar de meeste witte wijnen zijn zacht van smaak met een originele lichtzoete toon. De wijnen worden voornamelijk gemaakt van de witte druivensoorten Trebbiano en Malvasia, en in mindere mate de Sauvignon blanc, Viognier en Chardonnay. De wijnen hebben niet de klasse en verfijning zoals menig gebied ten Noorden van Italië. Desondanks weten de wijnmakers van Lazio toch een redelijke hoeveelheid wijn te verkopen. Dit komt natuurlijk door de miljoenen stad Rome die in de buurt ligt, export is er namelijk nauwelijks. Wanneer je in de buitenlandse markt toch wijnen vind uit Lazio zijn het meestal de DOC Frascati en DOC Est! Est!! Est!!! Di Montefiascone

Est! Est!! Est!??

Achter de vreemde maar wonderlijke naam Est! Est!! Est!!! Di Montefiascone gaat een mooi verhaal schuil.  De legende die hieraan verbonden is bestaat uit verschillende versies. In de twaalfde eeuw trok een Duitse bisschop, Fugger was zijn naam, naar Rome voor de kroning van de Duitse keizer door de paus. Fugger had eeuwige dorst en op zijn lange reis naar het Vaticaan deed hij menig herberg aan. Nu had Fugger niet alleen een grote dorst, maar ook een “lekkere”dorst. Enige keren was hij teleurgesteld geweest over de kwaliteit van de wijnen die hij kreeg voorgezet . Hij vond de oplossing door zijn dienaar steeds vooruit te sturen en de wijnen van verschillende herbergen te keuren. Trof de dienaar een lokaal aan met goede wijn, dan schreef hij met krijt op de deur “Est!”. Dit was een afkorting voor “Vinum Bonum Est!”ofwel “Hier is goede wijn.” Het systeem werkte prima. Op een dag, Rome lag nog maar zo’n honderd kilometer in het verschiet, zag de bisschop tot zijn verwondering op een herbergdeur geschreven: Est! Est!! Est!!!”Zijn dienaar moest wel erg enthousiast zijn over de wijn die er werd geserveerd. De bisschop was het hiermee eens, hij was zo onder de indruk van de wijn dat hij besloot die stad niet meer te verlaten. Hij bleef in het stadje Montefiascone wonen en wijde zich volledig aan de wijn. Aan het drinken dan wel te verstaan. Het zou zelfs zijn dood worden dat getuigen de woorden die zijn knecht op zijn grafsteen liet beitelen: “hier ligt mijn meester Fugger, die na het drinken van est gestorven is.”

Deze grafsteen ligt nog altijd in de kerk van het stadje. Bisschop Fugger ging zelfs zo ver in zijn enthousiasme voor de wijn dat hij in zijn testament opdracht gaf elk jaar een vat wijn op zijn graf te keren. Dit heeft men naar het schijnt inderdaad enige jaren volgehouden, totdat een andere bisschop een einde maakte aan dit bizarre ritueel.